Amane

Imię: Amane
Skróty: Nie pozwala mówić do siebie jakimiś skrótami, chyba, że bardzo kogoś polubi. Wtedy można do niej mówić Ame, Ane lub Am/An lub jak się właściwie chce. Nie licz jednak, że będziesz tym wybrańcem, któremu pozwoli tak do siebie mówić.
Data urodzenia: 17 lutego
Wiek: 5 lat
Płeć: Suka
Stanowisko: Samica Delta, Myśliwy
Charakter: Amane to przede wszystkim stanowcza, pewna siebie i nieufna osoba. Dla wszystkich i wszystkiego jest nastawiona raczej wrogo i podejrzliwie. Jest bardzo oschła i potrafi być wredna. To raczej typ samotnej buntowniczki, która zawsze podąża własną drogą w przeciwną stronę niż wszyscy. Mimo to jest bardzo sprytna i inteligentna, choć niesamowicie dumna i trudno jej w czymś ustąpić. Zawsze jest pewna swego i zazwyczaj dobrze na tym wychodzi. Wie jednak, kiedy należy się wycofać. Jest mściwa i potrafi długo chować urazę, jednak kiedy sytuacja tego wymaga, potrafi schować swą dumę do kieszeni i pomóc. Można więc powiedzieć, że to także osoba odważna i pomocna, która zawsze mądrze doradzi, choć wszystko zależy od jej humoru. Dla wrogów jest zaś bezwzględna. Jest wymagająca dla siebie i innych, dlatego trudno jej zaimponować. Może się czasem wydać komuś nieco arogancka, ale taka nie jest, gdyż sama nie przepada za psami zbyt pewnymi siebie. Na każdy temat ma swoje zdanie, ale nie wygłasza go, gdy nie trzeba i nie narzuca innym. Sama nie lubi psów, które tak robią. Po tym opisie można uznać ją za naprawdę złośliwą i nie wartą uwagi osobę, ale nie do końca tak jest. Wszystkie te cechy to tylko cegły w murze, który Amane wybudowała wokół siebie. W głębi duszy jest bardzo wrażliwa. Kiedy ktoś zdobędzie jej zaufanie, zawsze będzie lojalna i gotowa wiele poświęcić dla tej osoby. Jednak aby zdobyć jej zaufanie trzeba się naprawdę postarać. Poza tym Amane nie daje nigdy drugich szans. Podsumowując, Amane trudno do siebie przekonać, choć warto. Warto dodać, że wilczyca wprost uwielbia polowania i wszelkiego rodzaju aktywność fizyczną. Jedynie z pływaniem jest trochę gorzej, gdyż nie lubi męczyć się ze swoim gęstym, mokrym futrem. Lubi także nocne spacery, wycie do księżyca i podziwianie gwiazd.
Rodzina:

• Nerei- Matka, niestety już nieżyjąca
• Wilhelm- Ojciec, także nieżyjący
• Verde- Brat z miotu, nieżyjący
• Elsa- Siostra z miotu, nieżyjąca.
• Dorian- Starszy brat, którego Amane nigdy nie spotkała, więc nie wie nic o jego losie.
• Aurelina- Babcia od strony matka, także zmarła.

Zakochana w: Ona i miłość? Nie żartuj.
Partner: Patrz punkt powyżej. To zbyt silna, niezależna i twardo stąpająca po ziemi wilczyca, by zawracać sobie głowę partnerstwem.
Ex: Brak.
Potomstwo: Raczej nie byłaby z niej dobra matka.
Uczniowie:

• Byli: Brak.
• Obecni: Brak.

Aparycja:

• Rasa: Wilk polarny.
• Wysokość: 70 cm
• Waga: 38 kg
• Wysokość po przemianie: 170 cm
• Cechy szczególne: Mimo że jej życie jak dotąd pełne było wrażeń, nie posiada żadnych blizn.
• Wygląd zewnętrzny: Amane ma przede wszystkim bardzo grubą, białą sierść, jak przystało na wilka polarnego. Dzięki temu zimą nie jest jej zimno i łatwo może wtopić się w otoczenie. Choć na pierwszy rzut oka tego nie widać, łatwo można się przekonać, że w tej wilczycy jest wiele siły.
• Głos: Paulina Przybysz

Historia: Amane przyszła na świat w niezbyt dużym stadzie, w której jej rodzice nie pełnili żadnych ważnych funkcji. Miała siostrę i dwóch braci, z czego jeden był o dwa lata starszy i odszedł z watahy jeszcze przed narodzinami wilczycy. Przez rok Amane żyła jak normalny wilk. Jednak zima, podczas której wilczyca obchodziła swoje pierwsze urodziny, była niesamowicie sroga. Głód i zimno bardzo doskwierały wszystkim członkom watahy. W tym czasie na jej tereny przybyło kilka wilków, które, zdesperowane, zbliżały się do ludzkich miast i dopuszczały się nawet ataków na ludzi czy ich zwierzęta. Stado Amane w końcu przegoniło intruzów, jednak nierozumiejący sytuacji ludzie myśleli, że to ta wataha stoi za atakami. Pewnej nocy stado wilczycy zostało więc zaatakowane przez dwunożnych. Wygłodniałe i zmęczone wilki nie miały nawet jak się bronić. W tym czasie zginęła niemal cała wataha, także rodzina Amane. Przeżyła tylko jej babcia, która cudem uciekła wraz z roczną wilczycą. Przez następnie półtora roku Amane i Aurelina żyły tylko we dwie. Była to dla nich prawdziwa szkoła przetrwania. Wtedy właśnie wilczyca nauczyła się wiele od swojej babci. Jednakże żywot Aureliny w końcu dobiegł kresu. Umarła ona w spokoju, ze starości. Amane jeszcze przez jakiś czas żyła samotnie, aż w końcu dołączyła do tej sfory.
Autor: DODA (howrse)